เกลียดแค่ใหนสุดท้ายก็ต้องรัก^^

      เฮ้อ บรรยากาศตอนเช้าช่างน่านอนถ้าไม่ติดว่าวันนี้ฉันจะต้องออกไปซื้อของขวัญกับเพื่อน(ผู้ชาย) เนื่องจากมันจะซื้อไปให้แฟนมัน

แล้วก็เลือกไม่ถูก เฮ้อ ผู้ชายสมัยนี้นะแค่ซื้อของขวัญก็ทำไม่ได้ !!!
 
      กริ๊ง กริ๊งงงงง!!!

"สวัสดีค่ะ คุ้กกี้พูดสายค่ะ"
 
  
" ไม่มาชาติหน้าเลยล่ะฉันรออยู่หน้าบ้านแก 10 ชาติแล้วนะ"   ไอ้โอมผู้ชายอะไรปากจัดชะมัด

" เออๆ เดี๋ยวฉันลงไป แป๊ปนึงดิ"

    มาถึงห้าง....
 
"ไอ้คุ้กกี้ แกจะกินไรก่อนป่ะ ฉันเลี้ยงเอง"

"ไม่อ่ะ ไม่อยากกิน   แต่ถ้าจะกินแกก็ต้องเลี้ยงอยู่ดี :P "

" เออๆ ฉันรู้แล้วน่ะ"

  เราเดินเลือกของกันนานมากกว่าจะได้ถูกใจ สุดท้ายก็ต้องจบด้วยการมานั่งกินอาหารญี่ปุ่น

  "นี่โอมฉันอยากเห็นแฟนแกจังเลยอ่ะ ><" 

   "วาเลนไทน์นี้ก็ได้เห็นแล้ว ฮ่าๆ"
   
   "อีก2อาทิตย์สินะ :P "

พวกเรากินเสร็จก็เดินต่อนิดหน่อยสุดท้ายพวกเราก็กลับบ้านกัน เฮ้อพรุ่งนี้ก็วันจันทร์แล้วไม่อยากไปเรียนเลยแฮะ

   บ้านคุ้กกี้....

"คุ้กกี้ลูกแม่จ๋าาาาาาาา"

" คุณแม่ กลับมาจากปารีสแล้วหรอคะ คิดถึงจังเลยค่ะ"

"จ้ะ แม่ซื้อชุดเดรสที่หนูอยากได้มาฝากด้วยจ้ะ"

"ขอบคุณค่ะคุณแม่  คุณแม่น่ารักที่สุดเลย><"

    วันจันทร์ฉันก็มาร.ร.ตามปกติ แต่ที่ฉันรู้สึกแปลกๆก็คือทำไมวันนี้โอมถึงหลบหน้าฉันนะเจอหน้าฉันก็เดินหนีเหมือนไม่อยากคุยด้วย

   เรียกว่าตั้งแต่เช้าฉันไม่ได้คุยกับเขาเลย  หรือว่าเขาจะนึกว่าฉันมีเพื่อนใหม่เลยลืมเพื่อนอย่างเขา เรื่องเมื่อวานมีอยู่ว่า.....

   หลังจากที่ฉันกลับมาจากห้างฉันก็ไปเดินเล่นที่สนามเด็กเล่นแล้วก็เจอกับหนุ่มคนนึงอยู่ในหมู่บ้านเนี้ยแหละ

   ฉันเคยเห็นหน้าไม่กี่ครั้ง แต่ไม่เคยคุยกันนะ ><  เขาาหน้าตาดีมั่กๆๆ  เขามาทักฉันว่า ....

    อยากรู้ว่าอะไรก็ติดตามตอนที่1นะจ๊ะ จุ๊บๆ ช่วยเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยน้าาา><อันนี้เป็นแค่เริ่มต้นนะจ๊ะ ฮ่าๆ คอยติดตามตอนแรกด้วยละ